การเพาะปลูกพืชมีส่วนอย่างยิ่งในการลดกาซ์คาร์บอนไดอ็อกไซด์ ช่วยสร้างอากาศบริสุทธิ์ ลดโลกร้อน ลดการแปรปรวนของสภาพภูมิอากาศ

 แต่ทำไมกลายเป็นจำเลยของสังคมไปใด้ใน เรื่อง pm 2.5  เรามาหาจุดเปลี่ยน และแก้ไขให้มันดีขึ้นด้วยกันครับ

จุดเปลี่ยนที่ส่งผลให้ภาคเกษตรกรรม กลายเป็นจำเลยของสถาการณ์ในช่วงนี้ คงหนีไม่พ้นการเก็บเกี่ยว ซึ่งทุกช่วงปีของฤดูหนาวอันแห้งแล้ง

จะเป็นช่วงเดียวกันของฤดูการเก็บเกี่ยวผลผลิตทางการเกษตรทั้ง ข้าว อ้อย มันสำปะหลัง และข้าวโพด ซึ่งในขั้นตอนการเก็บเกี่ยวผลผลิตทางการเกษตร

ย่อมมีเศษวัสดุเหลือใช้ ทิ้งลงในแปลงจำนวนมาก การจัดการเก็บเกี่ยว และหลังเก็บเกี่ยว เป็นสิ่งสำคัญในการช่วยลดฝุ่น pm 2.5 ในภาคเกษตรกรรม

โดยเฉพาะชาวไร่อ้อย ซึ่งจะมีปริมาณการเก็บเกี่ยวที่เป็นจำนวนมาก หากลดการเผาอ้อย และจัดการเศษใบอ้อยอย่างเหมาะสมก็จะช่วยให้สถาณการณ์ดีขึ้น

การทำเกษตรกรรมเราจะช่วยลดฝุ่น PM 2.5 ได้อย่างไร?    

คำตอบ คงอยู่ที่การร่วมมือกันในการจัดการที่เหมาะสมในแปลงปลูก ดังนี้:

1. ลดการเผาในที่โล่ง:
• การเผาเศษซากพืช เช่น ใบอ้อย เป็นหนึ่งในแหล่งกำเนิด PM 2.5 ที่สำคัญ การลดหรือเลิกการเผาในที่โล่งจะช่วยลดปริมาณฝุ่นในอากาศได้อย่างมาก
• ส่งเสริมการใช้เศษใบอ้อยทำเป็นปุ๋ยหมักหรือวัสดุคลุมดิน
2. ส่งเสริมการใช้เครื่องจักรและเทคโนโลยี:
• ใช้เครื่องตัดอ้อยแบบมีใบเก็บเศษอ้อย ช่วยลดการเผาใบอ้อยในไร่
• ใช้เทคโนโลยีเกษตรปลอดการเผา (Zero Burn Agriculture)
3. ปลูกพืชคลุมดินและพืชทดแทน:
• การปลูกพืชที่ช่วยปกคลุมดิน ลดการฟุ้งกระจายของฝุ่นในดิน
• พืชบางชนิดช่วยเพิ่มความชื้นและลดการปล่อยฝุ่นจากการพังทลายของหน้าดิน
4. ฟื้นฟูพื้นที่ป่าและพื้นที่สีเขียว:
• ปลูกไม้ยืนต้นในพื้นที่การเกษตร ช่วยดักจับฝุ่นละอองและเพิ่มออกซิเจนในอากาศ

แล้วเศษใบอ้อยในไร่หนึ่งไร่มีมีเศษใบอ้อยเหลือทิ้งใว้ในแปลงประมาณกี่ตันละ ?
• ในไร่อ้อยหนึ่งไร่ เศษใบอ้อยแห้ง จะเหลือทิ้งประมาณ 1.5-2 ตัน ขึ้นอยู่กับชนิดพันธุ์อ้อย อายุอ้อย และวิธีการเก็บเกี่ยว
• หากใช้วิธีเก็บเกี่ยวอ้อยสด (ไม่เผาใบ) จะสามารถเก็บเศษใบอ้อยเหล่านี้มาใช้ประโยชน์ได้ เช่น
• ทำปุ๋ยหมัก: เพิ่มอินทรียวัตถุให้ดิน
• ผลิตพลังงานชีวมวล: นำไปเผาในโรงไฟฟ้า

ดังนั้น หากจัดการเศษใบอ้อยอย่างเหมาะสม ไม่เพียงแต่ลด PM 2.5 ได้ แต่ยังเพิ่มรายได้เสริมให้เกษตรกรอีกทางด้วยครับ